Karınca kardeş masalı

Bir zamanlar, ormanın derinliklerinde bir karınca kolonisi yaşardı. Bu kolonide, iki karınca kardeş vardı: Büyük Karınca ve Küçük Karınca. Büyük Karınca çok çalışkan, sorumlu ve akıllıydı. Küçük Karınca ise çok meraklı, maceracı ve hayalperestti.

Bir gün, Küçük Karınca, ormanın ötesinde neler olduğunu merak etti. Büyük Karınca’ya sordu:

• Ağabey, ormanın dışında neler var? Oraya gitmek ister misin?

Büyük Karınca cevap verdi:

• Kardeşim, orman bizim evimizdir. Burada her şeyi bulabiliriz: yiyecek, barınak, güvenlik… Ormanın dışında tehlikeler vardır: yırtıcı hayvanlar, insanlar, zehirli bitkiler… Oraya gitmek istemem.

Küçük Karınca ısrar etti:

• Ama ağabey, ormanın dışında da güzel şeyler olabilir: renkli çiçekler, tatlı meyveler, ilginç hayvanlar… Belki de yeni arkadaşlar edinebiliriz. Lütfen benimle gel.

Büyük Karınca kararlıydı:

• Hayır kardeşim, ben burada kalacağım. Sen de gelmelisin. Kolonimize yardım etmeliyiz. Kraliçe bize güveniyor.

Küçük Karınca üzüldü:

• Tamam ağabey, sen bilirsin. Ama ben çok merak ediyorum.

Ertesi gün, Küçük Karınca yine aynı soruyu sordu. Büyük Karınca yine aynı cevabı verdi. Bu böyle birkaç gün devam etti.

Sonunda, Küçük Karınca dayanamadı ve ormanın dışına çıkmaya karar verdi. Büyük Karınca’ya söylemeden gizlice yola koyuldu.

Ormanın dışına çıktığında, Küçük Karınca çok şaşırdı. Gördüğü manzara karşısında hayran kaldı. Gökyüzü maviydi, güneş parlıyordu, kuşlar şakıyordu. Çeşitli renklerde çiçekler açmıştı. Meyve ağaçları dallarını sallıyordu. Tavşanlar, sincaplar, kelebekler oynuyordu.

Küçük Karınca çok mutlu oldu:

• Vay canına! Bu ne kadar güzel bir yer! Burada çok eğleneceğim!

Küçük Karınca hemen etrafı keşfetmeye başladı. Çiçeklere dokundu, meyvelerden tattı, hayvanlarla konuştu. Her şey çok yeni ve ilginçti.

Ancak Küçük Karınca’nın fark etmediği bir şey vardı: Ormanın dışında tehlikeler de gizliydi.

Bir ara, Küçük Karınca bir çalılığa yaklaştı. Çalılığın arkasında bir kertenkele saklanmıştı. Kertenkele Küçük Karınca’yı gördü ve onu avlamak istedi.

Kertenkele sessizce yaklaştı ve birden saldırdı:

• Hah! Seni yakaladım küçük karınca!

Küçük Karınca çok korktu ve bağırdı:

• Yardım! Yardım! Biri bana yardım etsin!

Küçük Karınca’nın bağırışlarını duyan bir kuş, ona yardıma geldi. Kuş, kertenkeleyi gagaladı ve onu uzaklaştırdı.

Küçük Karınca çok şükretti:

• Teşekkür ederim, teşekkür ederim! Sen beni kurtardın!

Kuş gülümsedi:

• Rica ederim, küçük karınca. Seni burada ne arıyorsun? Bu yer senin için çok tehlikeli.

Küçük Karınca anlattı:

• Ben ormanın derinliklerinde bir karınca kolonisinde yaşıyorum. Ama ormanın dışında neler olduğunu merak ettim ve buraya geldim. Burası çok güzel ama çok da tehlikeliymiş.

Kuş başını salladı:

• Evet, burası hem güzel hem de tehlikeli. Senin ormana geri dönmen gerek. Orası senin için daha güvenli.

Küçük Karınca kabul etti:

• Evet, haklısın. Ormana geri dönmeliyim. Ama nasıl gideceğim? Yolunu kaybettim.

Kuş teklif etti:

• Ben sana yardım edeyim. Ben seni uçarak ormana götüreyim.

Küçük Karınca çok sevindi:

• Çok teşekkür ederim! Sen çok iyi bir arkadaşsın!

Kuş Küçük Karınca’yı sırtına aldı ve uçmaya başladı. Küçük Karınca kuşun sırtında ormanı seyretti. Orman çok güzel görünüyordu.

Bir süre sonra, kuş Küçük Karınca’yı karınca kolonisine bıraktı. Küçük Karınca kuşa tekrar teşekkür etti ve vedalaştı.

Küçük Karınca karınca kolonisine girdiğinde, Büyük Karınca onu gördü ve çok kızdı:

• Neredeydin sen? Seni aradım aradım bulamadım! Ormanın dışına çıktığını duydum! Sen deli misin? Senin başına neler gelebilirdi?

Küçük Karınca pişman oldu:

• Özür dilerim ağabey, ben çok merak ettim ve ormanın dışına çıktım. Ama orada çok tehlikeli şeyler yaşadım. Bir kertenkele beni yemek istedi. Bir kuş beni kurtardı ve buraya getirdi.

Büyük Karınca şaşırdı:

• Ne? Bir kertenkele mi? Bir kuş mu? Allah’tan sağ salim geldin!

Büyük Karınca sarıldı:

• Seni çok özledim kardeşim! Sen benim için çok değerlisin! Lütfen bir daha böyle bir şey yapma!

Küçük Karınca söz verdi:

• Tamam ağabey, bir daha böyle bir şey yapmayacağım. Ben de seni çok seviyorum!

Böylece, karınca kardeşler barıştılar ve mutlu bir şekilde yaşadılar.

Son

Umarım bu öykü hoşunuza gitmiştir.