Akıllı Eşek Masalı
Bir zamanlar, çok akıllı ve çalışkan bir eşek varmış. Adı Karabaş’mış. Sahibi onu çok seviyor ve iyi bakıyormuş. Karabaş da sahibine sadık ve minnettar bir hayvanmış.
Bir gün, sahibi Karabaş’ı yüklediği arabayla şehre götürmüş. Şehirdeki pazarda, Karabaş’ın sesini duyan bir kurt, onu görmek için yaklaşmış. Kurt, Karabaş’ın güçlü ve sağlıklı olduğunu görünce çok kıskanmış. “Bu eşek ne kadar şanslı! Ona her gün yem veriyorlar, su veriyorlar, seviyorlar. Ben ise açlık ve soğuktan kırılıyorum. Keşke onun yerinde olsaydım.” diye düşünmüş.
Kurt, Karabaş’a yaklaşıp onunla konuşmaya başlamış. “Merhaba, arkadaşım. Senin adın ne?” diye sormuş.
Karabaş, kurdun arkadaş canlısı göründüğünü düşünerek “Merhaba, benim adım Karabaş. Sen kimsin?” diye cevap vermiş.
Kurt, “Ben de senin gibi bir hayvanım. Ama ben özgürüm. İstediğim yere giderim, istediğim gibi yaşarım.” diye yalan söylemiş.
Karabaş, kurdun sözlerine şaşırmış. “Özgür müsün? Peki neden bu kadar zayıf ve solgunsun? Yemek yiyemiyor musun?” diye sormuş.
Kurt, “Yemek yiyebiliyorum ama çok seçiciyim. Sadece en lezzetli etleri yerim. Sen ise bu arabaya bağlı olarak hep aynı şeyleri yiyorsun. Sana yazık.” diye karşı çıkmış.
Karabaş, kurdun sözlerine gülmüş. “Sen bana yazık diyorsun ama asıl sana yazık. Sen her gün avlanmak zorundasın. Tehlikelerle dolu bir hayatın var. Ben ise sahibimin bana verdiği yemlerle doyuyorum. O beni koruyor ve seviyor. Ben de ona hizmet ediyorum. Böylece hem mutlu hem de güvenliyim.” diye anlatmış.
Kurt, Karabaş’ın sözlerini duyunca çok sinirlenmiş. “Sen aptal bir eşeksin! Senin sahibin seni kullanıyor. Seni yoruyor ve sonra da seni kesip yiyecek. Sen özgürlüğün ne demek olduğunu bilmiyorsun.” diye bağırmış.
Karabaş, kurdun sözlerine üzülmüş ama cevap vermemiş. Sadece başını sallayarak arabasına dönmüş.
Kurt ise onu bırakmamış. Onu ikna etmek için peşinden gitmiş. “Gel benimle, arkadaşım. Ben sana özgür bir hayat göstereyim. Senin gibi güçlü bir eşeğe ihtiyacım var.” diye ısrar etmiş.
Karabaş ise kurdun sözlerine kulak asmayarak yoluna devam etmiş.
Sonunda, sahibi Karabaş’ı arabasından indirip ahırına götürmüş. Ona bol bol yem vermiş ve başını okşayarak teşekkür etmiş.
Karabaş da sahibine sevgiyle bakmış ve kuyruğunu sallayarak mutluluk göstermiş.
Kurt ise aç ve yalnız bir şekilde ormana dönmüş. Karabaş’ın hayatını kıskanarak “Keşke onun yerinde olsaydım.” diye hayıflanmış.
Masalımız burada bitiyor. Umarım beğenmişsinizdir. 😊